Indy heeft ADHD. Dat betekent dat hij Alle Dagen Hartstikke Druk is. Volgens Indy’s moeder tenminste. Indy zelf denkt dat het ook best Alle Dagen Helden Daden kan betekenen. Zijn grootste held is de indiaan Sitting Bull. Die zit zo stil, dat het net is alsof hij uit rots is gehakt. Indy kan helemaal niet stilzitten. Hij is een Springende Stier. En niet iedereen is daar even blij mee…
“Zit stil,” zei meester Tim (…) Ik deed echt mijn best om stil te zitten. Ik lette heel goed op de poten van mijn stoel. “Niet met je potlood tikken.” Dat was de meester weer. Alsof ik tegelijk op mijn vingers en op mijn stoel kan letten. Snel legde ik het potlood weg. Knal! Daar lag ik op de grond. (…) De klas lachte zich suf, behalve de meester.
De meester is snel boos, ongeduldig, lijkt Indy niet te willen snappen. Even later:
Ik ga de meester mijn schrikdoosje geven dat ik van opa en oma gekregen heb. Het is een heel mooi doosje met gouden ruitjes erop. Als je het opendoet, springt er een spin aan een veer naar buiten. Heel grappig. Als ik dat aan de meester geef, wordt hij vast weer vrolijk.
Deze eerste paar zinnen overtuigden me al. Het verhaal verteld door Indy zelf is luchtig en erg grappig, tal van anekdotes komen voorbij en je krijgt een prachtig kijkje in Indy’s hoofd. Tegelijkertijd is het natuurlijk ook heel verdrietig en schrijnend. Je ziet als lezer al dit soort goede bedoelingen al van mijlenver af verkeerd gaan.
Ook wij kennen dit soort kinderen van heel dichtbij, weten hoe verschrikkelijk graag ze het goed willen doen. Het is heel herkenbaar hoe Indy’s manier van denken en doen afwijkt van dat van het gemiddelde kind en hoe slecht de omgeving daar soms op reageert, vaak vanuit onbegrip. Zelfs zijn meester en zijn zus lijken hem niet te snappen en Indy weet zeker dat ze hem allebei stom vinden.
Wanhopig gaan zijn ouders met hem naar de dokter, waar hij de diagnose ADHD krijgt. Medicatie blijkt niet te helpen, en men denkt dat Indy naar een speciale school moet. Indy heeft daar zelf natuurlijk helemaal geen zin in. Toch denkt hij er na een proefweekje anders over.
‘Mirjam Mous beschrijft op een heldere en lichtvoetige manier Indy’s gedachtegang vol plotselinge invallen en zijn aandrang om onhandige dingen te doen. (…) Knap is dat Mous zelf nergens op hol slaat. Ze rafelt Indy’s stuiterbalgedrag uiteen en brengt de lijntjes steeds weer bij elkaar – het lijkt zo logisch wat hij doet.’
Het Parool
Het boek is geschikt voor iedereen met of zonder ADHD. Prima leesbaar voor kinderen vanaf een jaar of 9. Het is vast heel herkenbaar en troostend voor kinderen die zelf ADHD hebben en daar problemen van ondervinden. Maar het is ook een heel leuk boek voor ouders, leerkrachten, zusjes of broertjes die meer willen weten hoe het is om ADHD te hebben (of gewoon een leuk boek willen lezen!)
Het boek Alle Dagen Hartstikke Druk is geschreven door Mirjam Mous en geïllustreerd door Marja Meijer.
Auteur
Mirjam Mous heeft jarenlang in het speciaal onderwijs gewerkt, o.a. met kinderen met ADHD. Sinds 2005 is ze fulltime schrijfster. In 1998 verscheen haar eerste boek. Mirjam schrijft voor een breed publiek: grappige boeken voor kinderen, maar ook aangrijpende en spannende boeken voor jongeren.
Marja Meijer volgde een opleiding aan de kunstacademie in Kampen. Haar eerste prentenboekje was De gouden gans voor uitgeverij Lemniscaat (1992). Ze werkt met uiteenlopende technieken en woont met haar gezin in Velp.
